|
|
|
|
|
 |
|
|
|
Labrador retriever – jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących.
Nazwa rasy wzięła się od półwyspu (Labrador - Kanada) pomimo tego, iż psy te w rzeczywistości pochodzą z Nowej Funlandii, oraz angielskiego czasownika "to retrieve" – "przynosić" od zadań, jakie spełniają w myślistwie.
Podobnie jak nowofundland i landseer rasa pochodzi ze wschodnich wybrzeży Kanady. W XVIII wieku była wykorzystywana przez rybaków do pracy na kutrach (psy pomagały przy wyciąganiu sieci, aportowaniu przedmiotów, a nawet ratowaniu tonących). Do Europy pierwsze psy tej rasy sprowadził w 1820 roku lord Malmesbury (błednie nazywając je "psami z Labradoru"), który razem z synem rozpoczął ich hodowlę w Wielkiej Brytanii. Pod koniec XIX wieku rasa została zatwierdzona w Wielkiej Brytanii jako pies myśliwski.
Jak wygląda labrador?
- Oczy: Średniej wielkości; o inteligentnym, łagodnym wyrazie; brązowe lub orzechowe.
- Uszy: Niezbyt duże ani ciężkie, przylegające ściśle do głowy, osadzone dość daleko z tyłu.
- Zgryz: Szczęka i zęby mocne, z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tj. górny rząd siekaczy przykrywa rząd dolny, stykając się z nim.
- Szyja: Gładka, mocna, osadzona w poprawnie ustawionych łopatkach.
- Kończyny przednie: Łopatki długie, ustawione ukośnie. Kończyny przednie o mocnym kośćcu, od łokcia do podłoża proste, zarówno widziane z przodu, jak i z boku.
- Tułów: Klatka piersiowa szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Prosta górna linia. Szerokie, silne, mocne lędźwie.
- Umaszczenie:
- czarne
- biszkoptowe (w odcieniach od jasnokremowego do ogniście rudego)
- czekoladowe/wątrobiane (występujące najrzadziej)
- Sierść: Cecha charakterystyczna; krótka, gęsta, przylegająca, niefalista, twarda w dotyku. Nieprzepuszczający wilgoci podszerstek.
- Łapy: Okrągłe, zwarte; dobrze wysklepione palce i poprawnie rozwinięte opuszki.
- Ogon: Cecha charakterystyczna; bardzo gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, średniej długości, bez "pióra", pokryty krótkim, grubym, gęstym włosem.
- Kończyny tylne: Zad dobrze wykształcony, nieopadający w kierunku ogona; dobrze kątowane stawy skokowe, krowia postawa w najwyższym stopniu niepożądana.
- Wrażenie ogólne: Mocnej budowy, zwarty, bardzo aktywny; szeroka czaszka, klatka piersiowa dobrze rozwinięta, żebra dobrze wysklepione, lędźwie i kończyny tylne mocne i szerokie.
Labradory są żywiołowe, lubią zabawy także z innymi psami. Są także wytrzymałe, aktywne i silne, często próbują dominować; przywiązują się do swoich opiekunów. Lubią pływanie i zabawy z dziećmi.
Labradorowi trzeba zapewnić odpowiednią do jego potrzeb dawkę codziennego ruchu. Niespełnienie tego warunku prowadzi do otyłości powodującej choroby stawów, a także nadpobudliwości oraz przyczynia się do wielu niepożądanych zachowań. Psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka.
Labrador pierwotnie był użytkowany jako pies myśliwski, aportujący postrzałki, głównie ptaki. Jedną z cech labradora jest umiejętność zapamiętania miejsca upadku kilku postrzelonych ptaków i następnie zaaportowanie jednego po drugim do myśliwego.
Ze względu na umiejętność współpracy z człowiekiem labradory są współcześnie wykorzystywane w różnych dziedzinach, nie związanych z łowiectwem, takich jak:
- psy ratownicze (gruzowiskowe,lawinowe i do ratownictwa wodnego),
- przewodnicy ociemniałych,
- psy rodzinne, sprawdzające się także w sportach kynologicznych,
- psy wykorzystywane w terapii chorych,
- psy policyjne wykorzystywane do wykrywania narkotyków,
- psy wykorzystywane przez straż pożarną do wykrywania miejsc podpaleń.
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
